Zacznij przygodę z grywalizacją!

Jestem pasjonatką rozwoju osobistego własnego oraz innych. Wierzę w to, że każdy z nas ma talent, który może rozwijać. Lubię inspirować ludzi do działania, wspierać ich w rozwoju zawodowym i zarażać pasją do nauki. W obszarze moich zainteresowań są w szczególności zachowania społeczne, komunikacja i relacje w grupach, ze szczególnym uwzględnieniem różnorodności zespołowej, różnic pokoleniowych oraz talentów. Specjalizuję się także we wspieraniu osób wysoko wrażliwych. Z entuzjazmem angażuję się w różnorodne projekty i inicjatywy zawodowe, charytatywne i społeczne. Chętnie pracuję z ludźmi, doradzam i wysłuchuję.

Zachęcam Was do wybrania się ze mną w intrygujący świat HR − świat pracy z ludźmi, odkrywania ich talentów, inspirowania do rozwoju i ciągłego doskonalenia posiadanych już przez nich umiejętności. Nie ustaję w poszukiwaniach. Blog powstał z mojej odwiecznej pasji, jaką jest pisanie oraz dzielenie się wiedzą z innymi. Lubię motywować ludzi do działania i osiągania rzeczy, które wcześniej wydawały się im niemożliwe. Potrafię rozpoznać i wspierać potencjał tkwiący w ludziach − wiem, jak pomagać im odkrywać ich mocne strony i talenty. Codzienną inspirację do pracy i rozwoju znajduję w rozmowach z osobami, które spotykam na swojej drodze.

Dobrze jest pomagać.

W ostatnich dniach pomoc nabiera odcieni niebiesko-żółtych. Wiele osób prywatnych, firm czy organizacji solidaryzuje się z ofiarami wojny na Ukrainie i z potrzeby serca chce nieść im pomoc. Ludzie włączają się do zbiórek, oferują transport dla uchodźców, przyjmują potrzebujących pod swój dach, zapewniają im pracę, świadczą za darmo przeróżne usługi. Każdy tak, jak potrafi i na ile pozwalają mu inne zobowiązania.

Pisanie dla niektórych jest przykrym obowiązkiem, który potrafi zamęczyć już od wczesnych lat szkolnych. Dla innych pisanie jest magiczne i stanowi przyjemną formę wyrażenia siebie. Bez względu na to, jaki jest nasz stosunek do pisania, prawdopodobnie większość z nas musiała zmierzyć się w trakcie swojej edukacji z koniecznością stworzenia mniejszego lub większego kawałka pracy pisemnej. Niektórzy mają „lekkie pióro”, inni cierpią katusze na samą myśl o rozpoczęciu tworzenia. Istnieje jednak kilka dobrych praktyk, które pozwolą uczynić pisanie bardziej przyjaznym i przystępnym.

Początkowo chciałam niniejszy artykuł zatytułować „W szponach tabelki”, wybrałam jednak drugą wersję, tę mniej drastyczną, bo przecież szpony kojarzą się nam z nieprzyjemnym, bolesnym, czy wręcz niebezpiecznym uściskiem. Tymczasem dziś jest o uczuciach przyjemnych. Dziś jest o miłości. O miłości do tabelki!

Czy można być zaangażowanym w pracę zespołu będąc cichym i mało widocznym? Czy można być gorzej postrzeganym tylko dlatego, że się więcej i dłużej analizuje? Mam nadzieję, że niniejszy artykuł pomoże odpowiedzieć moim Czytelnikom na powyższe pytania.

Dziś mała przerwa w wędrówce po krainie różnorodnych ról grupowych, które odkrywamy. Dziś chcę zwrócić uwagę Czytelników na inną różnorodność, tę związaną z grudniowym czasem przedświątecznym i świątecznym i z czasem końca roku. Różnorodność celebracji, różnorodność świętowania.

W podróży po świecie ról zespołowych poznaliśmy już większość bohaterów. Wiemy kto szczególnie zadba o dobrą atmosferę, znamy mistrzów perfekcji, rozpoznamy w tłumie dynamicznych realizatorów pomysłów, czy analitycznych myślicieli. Dziś przyjrzymy się bliżej komuś, kto doskonale potrafi reprezentować grupę w świecie zewnętrznym i idealnie zadba o jej interesy. Poznajcie człowieka kontaktów.

Niebiesko mi….

Wyobraźcie sobie, że zabieram Was dziś w odwiedziny do domu Państwa bardzo Niebieskich. Drzwi otwiera nam gospodarz. Kiedy wchodzimy do środka, zauważamy nienaganny porządek. Symetria, stonowane kolory, wszystko do siebie pasuje. Każda rzecz wydaje się być przemyślanym zakupem posiadającym swoje stałe miejsce. Jeżeli zaglądniemy głębiej, to z pewnością w garderobie w części męskiej natkniemy się na koszule uporządkowane kolorystycznie z haczykiem od wieszaka skierowanym w tę samą stronę. W kuchni Niebieska pani domu zadba o to by przyprawy ułożone były alfabetycznie (wiadomo wówczas, że pieprz jest po papryce, a przed tymiankiem i nie trzeba tracić czasu na szukanie). Kubki będą grzecznie mieszkały z innymi kubkami, a filiżanki do kawy na sąsiedniej półce. Porządek w każdym zakątku.

Korek uliczny. Godziny szczytu. Samochody stoją i nie przesuwają się do przodu, jeden zajechał drugiemu drogę, inny próbuje ominąć pozostałych wjeżdżając na chodnik. W jednym z samochodów kierowca nerwowo stuka palcami po kierownicy, kręci się w fotelu. Co chwilę patrzy na telefon, sprawdza godzinę, rozgląda się wokół, naciska klakson. W eter wędrują słowa, którym daleko do elegancji. To Czerwony. Intensywny, dominujący Czerwony. Impulsywny bohater dzisiejszej opowieści.

Krążąc po kolorowych krainach osobowości, jako ostatniego odwiedzamy Zielonego. Na pozór wygląda na kolor mało skomplikowany, ale pamiętajcie, pod łagodnym usposobieniem Zielonego, czasami kryją się jego mniej łagodne zielone niespodzianki.