Wiele ostatnio mówi się o różnorodności w zespołach. Trenerzy, praktycy HR, menedżerowie, coachowie, osoby zarządzające podkreślają jak ważne, by częścią ich zespołu były osoby o różnorodnych cechach charakteru, osobowości, temperamencie i uzdolnieniach. Można odnieść wrażenie, że o różnorodności powiedziano już wszystko 😉

Różnorodność jest ważna, potrzebna, pomaga zdobyć przewagę konkurencyjną organizacji, skutecznie osiągać cele zespołów. Pewnie już o tym słyszeliście. Ale różnorodność musi być dobrze rozumiana, poznana, nazwana i oswojona. Doświadczenie podpowiada mi, że niewiedza na temat różnic, jakie występują między nami, może szkodzić, prowadzić do niedomówień i konfliktów. Niewiedza może dzielić. Dopiero głębsze spojrzenie na wnętrze innego człowieka, zrozumienie motywów jego postępowania, poznanie jego potrzeb i ograniczeń oraz uświadomienie sobie kierujących nim wartości sprawia, że łatwiej się nam razem żyje.

Żyje, pracuje, spędza razem czas. Bo różnorodność jest wszędzie.

Dlaczego jedni mają dziesiątki znajomych, a inni wolą spędzać czas w małym gronie bliskich osób?

Dlaczego niektórzy nie przekraczają prędkości nawet, gdy wokół brak fotoradarów i policji?

Dlaczego są wśród nas tacy, dla których konfrontacje są jak paliwo?

Dlaczego jedni są w kinie kilkanaście minut przed rozpoczęciem reklam, a inni wyluzowani wchodzą dopiero gdy zaczyna się film?

O tym i o wielu innych aspektach różnorodności niebawem.

Dziś zapowiedź 😉 Zapraszam na czwartkowy cykl o różnorodności. Będzie trochę postów, artykułów, będą polecenia ciekawych książek zgłębiających tę tematykę. Będzie o DISC D3, o rolach w grupie wg Belbina, o kolorach i o talentach Gallupa. W planie, może trochę dalszym, szykuje się podcast, wywiad i jeszcze jakaś inna niespodzianka.

Dziękuję wszystkim, którzy śledzą moje posty i wpisy i z którymi mogę dzielić się wiedzą i doświadczeniem. Każde Wasze wsparcie jest bardzo cenne.

Zachęcam do komentowania, wymiany informacji i spostrzeżeń. W różnorodności piękno i siła. 

grafika: Canva